Marianne Vanderveen-Kolkena MSc, IBCLC
Mede-initiatiefnemer en hoofdredacteur
Hoe komt het dat sommige mensen zoveel ziekte en tegenslag ondervinden? Hoe kan het dat anderen ogenschijnlijk goed gezond en luchtig en tevreden door het leven glijden? Mariannes jonge jaren en een boek over ‘de zin van ziekzijn’ maakten haar nieuwsgierig naar antwoorden op deze vraag.
Tijdens een verblijf op de kraamafdeling, na haar derde thuisbevalling, zag ze veel jonge moeders worstelen met het luisteren naar hun instinctieve, intuïtieve kennis. Ze leken moeite te hebben met het vertrouwensvol vasthouden, voeden en koesteren van hun kind. Daarom werd ze lactatiekundige, waarbij borstvoeding geleidelijk minder een doel en steeds meer een middel werd voor een gezonde start. Persoonlijk en professioneel werd ze zich nog meer bewust van het belang van de vroege fase voor gezondheid en geluk door het spannende begrip ‘psychoneuroimmunoendocrinologie’. Dat betekent dat de mens een organisme is waarin lichaam en geest en hart en ziel een geïntegreerd geheel zijn en ons vormen tot wie en hoe we zijn. Tijdens haar (medische) antropologie-studie kwam daar voor Marianne de verstrengeling van fysiologie met sociaalculturele factoren en machtsrelaties bij. Het ontstaan en voorkómen van toxische stress kreeg daardoor voor haar een meer maatschappelijk karakter.
In het begrip ACE's komt al deze kennis bijeen. Dit is waarom Marianne met alle relevante disciplines wil samenwerken. Met elkaar kunnen al die sectoren bijdragen aan het vergroten van het bewustzijn rondom de invloed van ongunstige ervaringen in de kindertijd. Ook het belang van verbinding, compassie en betrokken nieuwsgierigheid wordt dan duidelijker. Kinderen gedijen op warme, zorgzame relaties, op ware liefde en oprechte aandacht. Voor volwassenen geldt dat trouwens ook. Daarom ondersteunt een scherpere focus op hechte relaties en het erkennen van basale behoeftes de vorming van veerkrachtige individuen en bloeiende gemeenschappen.
Behalve van haar werk houdt Marianne van lezen, poëzie schrijven, fotograferen, tuinieren, wandelen en handwerken en tijd doorbrengen met de (klein)kinderen.
Victor Andrei Bodiut MSc
Mede-initiatiefnemer
Vic heeft zijn wortels in Roemenië en studeerde samen met Marianne in Amsterdam. Door een veilige en gelukkige kindertijd ontstond in hem een diepe gevoeligheid voor en grote interesse in de medemens en andere levende wezens. Met zijn dagelijks werk streeft hij naar een tastbare, positieve invloed op het leven van anderen. Vic is opgeleid in de sociale en hersenwetenschappen en heeft ervaring op het gebied van academisch en ‘global health’-onderzoek. Hij is gebrand op het dichten van de kloof tussen wetenschap en samenleving en startte daarom samen met Marianne in 2020 het ACE Aware NL-project. Vic is specifiek geïnteresseerd in de geestelijke gezondheidsaspecten en andere gevolgen van ACE's en trauma. Hij streeft naar nationaal en internationaal beleid dat erop is gericht dit soort tegenslag te voorkomen en hij wil zich krachtig inzetten voor een stevige onderbouwing van zulk beleid.
Vic is in zijn vrije tijd tennisspeler en -coach, freelancer, hobbyfotograaf, niet-serieuze schrijver van korte poëzie, fervent liefhebber van het milieu, van astronomie, filosofie en kunst.
Aspa Kandyli MA
Hoofdredacteur
Aspa is een Grieks-Nederlandse en woont in Loosdrecht. Ze heeft een bachelor in Onderwijswetenschappen en een master in Sociologie/Noord-Amerika-studies. Aspa heeft meer dan tien jaar gewerkt als kinderoppas en middelbare schooldocent. Na de geboorte van haar dochter in 2017 begon ze te lezen over borstvoeding, het slaapgedrag van kinderen en het belang van responsief ouderschap voor een gezonde ontwikkeling van lichaam en geest. In de jaren die volgden ondersteunde ze als vrijwilliger borstvoedende moeders in een grote borstvoedingsorganisatie in Athene. Ze werkt nu als slaapconsulent. Ze is geïnteresseerd in de geestelijke gezondheidsaspecten van ACEs en ze heeft een passie om meer bewustzijn te creëren ten aanzien van de impact van ACEs op kinderen en volwassenen, evenals voor het delen van de kennis hierover en over trauma-geïnformeerde zorg met zorgprofessionals.
Naast haar werk brengt Aspa graag tijd door met haar familie en houdt ze van lezen, reizen en fotografie.