Heb je je ooit afgevraagd waarom je je sommige dingen uit je kindertijd heel levendig herinnert en andere niet? Reflecteer je weleens op hoe je bent opgegroeid tot de volwassene die je vandaag de dag bent? Overkomt het je soms dat je ernstig twijfelt aan je vaardigheid om dingen gedaan te krijgen, ondanks je kwaliteiten en gewoonlijk het bewijs van het tegendeel? Erger je je bij vlagen aan hoezeer je je kunt ergeren? Word je af en toe overvallen door een gevoel van eenzaamheid dat uit het niets lijkt te komen? Ben je bij tijd en wijle geneigd tot negatieve zelfpraat?
Vanuit ACE Aware NL zouden we voor dit soort vragen graag meer aandacht zien ontstaan, zowel in de wetenschap als in de samenleving in bredere zin, omdat de processen die met deze vragen verbonden zijn, vaak een link blijken te hebben met ervaringen in de kindertijd. De wijze waarop je als kind de wereld ervaart, waarop er met je wordt omgegaan, en de relatie die je opbouwt met de mensen die het dichtst bij je staan, blijken vaak de drijvende kracht te zijn achter hoe je blik op de wereld en je gedrag tot uiting komen. In diverse wetenschappelijke disciplines hebben grote aantallen studies getracht vast te stellen hoe deze ontwikkelingsprocessen in hun werk gaan.
Het geval is echter dat veel van de literatuur en het onderzoek onder allerlei groepen in bevolking dat erop is gericht om de inzichten rondom Adverse Childhood Experiences (ACE’s, ongunstige ervaringen in de kindertijd) te vergroten, is gebaseerd op tamelijk droge en cijfermatige analyses. Vragen als ‘hoe vaak komen ze werkelijk voor in de algemene bevolking’, ‘hoezeer beïnvloeden ze het functioneren van volwassenen in het heden’ en ‘wat zijn de belangrijkste ontdekkingen die we kunnen gebruiken om ACE’s te voorkomen’ worden nu grotendeels beantwoord via kwantitatieve enquêtes en tabellen. Zo koppelen onderzoekers bijvoorbeeld scores op een internationaal gebruikte ACE-scorelijst (persoon X voldoet aan de criteria voor N-aantal ACE’s) aan (langetermijn)metingen of observaties van stoornissen, ziektebeelden of risicogedrag later in de volwassenheid.
Wij vinden dat deze manier van het bestuderen van het belang van de vroege jaren voor de menselijke ontwikkeling in het algemeen en voor ACE’s in het bijzonder, geen recht doet aan meer diepgaande, persoonlijke, verhalende inzichten. We zien het pad van een mensenleven als te kleurrijk, te veelzijdig en te uniek om het samen te vatten in hokjes die je moet aanvinken, in vooraf vastgestelde categorieën en in omschrijvingen waarmee wetenschappers op de proppen komen, hoe toepasselijk die hier en daar ook mogen zijn. Waar wij heel graag meer over te weten willen komen, is hoe jij zelf de link zou omschrijven tussen je vroege jaren en je huidige zelf. We nodigen je daarom uit om iets lekkers te drinken te pakken, er op je gemak voor te gaan zitten op een plek waar je je prettig voelt, en herinneringen op te halen. Hoe was je kindertijd voor jou? Hoe veilig en geborgen voelde je je? Welke hindernissen wierp je kindertijd voor je op? Wie maakte voor jou een wezenlijk verschil in het overwinnen van de moeilijkste omstandigheden? Wie was degene die jou werkelijk zag zoals je bent?
Kwalitatieve onderzoeksmethodes zoals enquêtes met open vragen, diepte-interviews en themagesprekken hebben een geschiedenis waaruit blijkt dat ze de diepere lagen meer zichtbaar kunnen maken. Vanuit dat idee sluiten we ons vandaag aan bij internationale collega’s die aanmoedigen tot het gebruik van kwalitatieve inzichten en het gebruik van meerdere methodes om dit onderwerp te onderzoeken; we doen dat door een online-vragenlijst beschikbaar te maken met de titel ‘Van kindertijd naar levensgeluk’, ‘From Childhood to Life Happiness’. De vragenlijst is zowel in het Nederlands als het Engels geschreven en is bedoeld voor zowel leken als professionals op dit gebied. Er zijn zowel bondige gesloten vragen als verdiepende open vragen. We denken dat de lijst kort genoeg is om niet te veel tijd van je te vragen, en gedegen genoeg om je de zo gewenste ruimte te geven voor een genuanceerd beeld van je persoonlijke ervaringen. We benadrukken dat de vragenlijst volledig anoniem is en we hopen dat dat gegeven je tot steun is bij het open omschrijven van wat destijds belangrijk was voor je leven van nu. Het doel is de vragenlijst breed in Nederland verspreid te zien raken, zodat de resultaten een eerlijke weergave vormen van de inzichten van zoveel mogelijk mensen aangaande de link tussen de kindertijd en de volwassenheid.
We kijken uit naar je antwoorden, die via meer persoonlijke inzichten en nog weinig verkende contexten een waardevolle bijdrage zullen leveren aan de wetenschappelijke kennis over hoe belangrijk onze vroege levensjaren en onze liefdevolle relaties met anderen werkelijk zijn.
Bij voorbaat veel dank voor je oprechte gedachten en je vertrouwen in onze inspanningen om ze in te zetten ten gunste van een ieders reis ‘van kindertijd naar levensgeluk’!
